Trekkingowy szlak MTB

Cechami trekkingowego szlaku MTB są: rodzaj nawierzchni, długość i przewyższenie. Szlaki te występują w trzech stopniach trudności.

Trekkingowy szlak MTB prowadzi drogami leśnymi, a miejscami single trackami i shared-trails, czyli ścieżkami użytkowanymi wspólnie z turystami pieszymi, przy czym udział powierzchni asfaltowanych może przewyższać 50%.

Oznacza to, że szlak trekkingowy często pokrywa się z szosami i drogami leśnymi. Należy zatem zawsze liczyć się tym, że na trasie można napotkać pojazdy robocze i dostawcze lub samochody, zajmujące całą szerokość drogi. 

Stopnie trudności 

Podział szlaków trekkingowych MTB na stopnie trudności jest właściwie taki sam jak na trasach MTB. Szlaki oznakowane kolorem niebieskim są najłatwiejsze, przyjazne dla rodzin, a ze względu na dobrą nawierzchnie jezdną nadają się również do jazdy zwykłym rowerem. Ponadto prowadzą przez strefy ograniczonego ruchu. Szlaki oznakowane na czerwono wymagają zaawansowanych umiejętności i defensywnego stylu jazdy – odpowiednie wyposażenie nie jest wprawdzie obowiązkowe, ale jest zalecane. Szlaki oznakowane kolorem czarnym przeznaczone są wyłącznie dla najlepszych sportowców z odpowiednim wyposażeniem.